Één inspirator graag!
Laatst bedacht ik mij dat het zo lekker zou zijn om op iets of iemand terug te vallen. Die spreekwoordelijke schouder alleen dan geestelijk.
Ik ben een atheist. Als je na het lezen van de vorige zin direct de drang voelt mij te overspoelen met verhalen over ‘een God’, ga je gang. Mijn vader is van huis uit katholiek, mijn moeder protestant (ken je dat van twee geloven op een kussen?). Ze zijn dus ook gescheiden. Of kwam deze oorlog nou eens niet door religie? Mijn stiefmoeder is moslim en mijn stiefvader gelooft, net zoals ik, in de wetenschap
We hebben wel eens de discussie gehad of we niet stiekem een agnost waren maar nee, we zijn atheist. 
Toch, wat zou het lekker zijn om in God te geloven. Altijd een iets waar je terecht kan. Verliefd op je buurmeisje, even bidden dat het goed komt. Hoop je binnenkort je studie te halen en je moet nog twee toetsen met een voldoende afsluiten, even bidden. Nu wil ik absoluut niet kort door de bocht overkomen want ik probeer hier mee te zeggen dat: ‘Na het bidden tot God je geestelijk even tot rust kan komen’. Het is eruit. Klaar. Misschien daarna nog even je zegeningen tellen.. En je hoeft je ook geen zorgen te maken dat je een verbale reactie krijgt van een naaste die je niet aanstaat. Hoe je het daarna gaat oppakken zie je later.
Ik wil dat ook. Als ik op de bank zit te piekeren wil ik ergens op terug kunnen vallen. Dan wil ik niet dat ik altijd de telefoon moet pakken om iemand te bellen. Misschien zou zelfs een hobby al genoeg zijn. Een bezigheidstherapie die je tijdens een gesprek over ‘Wat is jouw hobby’ ook nog eens durft uit te spreken.
Op het internet zitten, tv kijken, series kijken, borrelen in de kroeg, lekker eten, familie, vrienden en Ajaxfan vind ik niet echt hobby’s.
Hobby’s zijn zeilen en je boot ook echt zelf schuren en ander onderhoudt aan plegen. Tuinieren en zelfs in de winter er voor zorgen dat er iets bloeit in je tuin en je niet wacht tot de lente. Of naar de Kerk gaan en ook echt de bijbel lezen. O nee, dat is geloven.
Maar geïnspireerd worden door iets of iemand. Waarom heb ik dat niet? Bas Haring heeft een paar jaar geleden het zinnetje bij een praatprogramma uitgesproken: ‘Mooie dingen mogen best wegspoelen‘. Dit sloeg op een schilder die niet de notie voelde zijn schilderwerk te redden omdat het ging regenen. De schilder had de voldoening gevoeld. Hij kon het blijven herinneren en zal niet hoeven treuren om het verlies.
Nu is het uiteraard de bedoeling dit in breder verband te trekken en dat probeer ik nu ook al een paar jaar. Het lukt niet altijd maar dat zinnetje heeft mij wel aan het denken gezet. Het heeft mij geraakt. Het was ook inspirerend maar je kan er niet altijd op terug vallen.
Zou dit voor alles gelden? Bestaat er niets in de wereld los van ‘de religie waar je in gelooft’ waar je geestelijk altijd op kan terugvallen? Iets wat voor rust kan zorgen in je hoofd. Zoals de wet van Newton.
Mocht je dit lezen, geef gerust je mening.
Ik heb in ieder geval besloten dit boek te gaan lezen: Religie voor Atheisten van Alain de Botton.
Staat ongetwijfeld iets in waar ik over na kan denken.
http://www.bol.com/nl/p/religie-voor-atheisten/1001004011259034/#product_description
Lekker kliekje zoon!
Haa thnx Mam. Moet het alleen even nalezen volgens mij 😉
Als je inspiratie niet uit een externe bron wilt halen en ook niet in een God gelooft ( die persoon op een wolk bestaat ook niet in die zin) wat blijft er dan over? Jezelf. Spiritus is letterlijk de geest. inspiritus; bezieling, inblazing. Iets dat naar je toe komt.
Zelf heb ik ook jaren geroepen: ik krijg geen inspiratie verdomme! maar als ik alles weglaat waar ik het uithaal blijft er 1 ding over waar ik het meeste aan heb . Weten of iig geloven dat er meer is dan je ziet, dit kleine leventje op aarde het echt niet alleen is, en dat iedereen verbonden is met alles in het universum. Dat geeft een totaal ander dagelijks gevoel. Dat moet je alleen niet van een ander horen maar zelf ervaren. Alles en iedereen waar je je aan vasthoudt wat niet JIJ is is een illusie. Haal het uit jezelf want alles zit in jezelf. Hopelijk klinkt dit niet al te vaag;-) Er is geen recept voor, gewoon het leven leven buiten de veilige paden die je voor jezelf hebt gecreeerd
.ps: in totale stilte zijn helpt ook als beginnetje. iedereen het huis uitgooien, apparaten uit en de natuur in, of de zee of iets dat je mooi vindt.
Thanks voor je reactie Lizz Levensky.
Af en toe helpt totale stilte inderdaad. Toevallig had ik dat vanochtend. Ik zat in de tram richting stage/werk en ineens besefte ik mij dat iedereen in de tram stil was. Geen kugje, niemand aan het niezen, geen geluidjes van inkomende berichtjes of dat er mensen aan het praten waren.
Sterker, de haltes werden niet omgeroepen en wanneer de tram stilstond en de deuren gingen open (en dit was bij het museumplein, altijd druk) toeterde er zelfs geen auto!
Qua inspiratie kwam er niet direct iets naar boven maar genieten was het wel! 😉
Ik heb overigens wel inspiratie voor mijn scriptie en onderwerpen verzinnen om uit te werken.
Maar jij haalt alles uit jezelf? Geloof je in god? Haal je het uit vrienden/familie? Is je studie/werk boeiend of energie vretend genoeg dat je niet eens kan nadenken over dit onderwerp?